Παρουσιάσεις σε συνέδρια


  • Υποφλοιοεπινεφριδισμός σε σκύλο με πιθανή σηπτική καταπληξία
Hypoadenocorticism in a dog suspected for septic shock: A case report 

Μπούζα-Ράπτη Π., Κασαμπαλής Δ., Σινάνης Θ., Βαρλάμη Π., Σούμπασης Ν.

5ο Forum Κτηνιατρικής Ζώων Συντροφιάς, Θεσσαλονίκη, Μάρτιος 2014



  • Acute cerebral dysfunction as the sole clinical manifestation in 2 dogs with nasal cavity tumours.

Συμπτώματα εγκεφαλικού συνδρόμου ως μοναδική κλινική διαταραχή σε 2 σκύλους με νεοπλασία των ρινικών κοιλοτήτων

Sinanis T.1, Polizopoulou Z.2, Soubasis N.1, Kasabalis D.4, Levi E.5, Patsikas M.1, Psalla D.3, Psychas V.3



Two dogs aged 8 (Case 1) and 5 (Case 2) years were presented with acute onset of blindness (Case 1 and 2), along with decreased appetite and depression (Case 1) and cognitive dysfunction (Case 2) of 10 days and 1 month duration, respectively. Neurological examination revealed dementia (Case 1 and 2), compulsive walking and circling to the right and head pressing (Case 1). Bilateral absence of menace and pupillary light reflexes were also noticed in both cases. Clinicopathological evaluation was unremarkable. Brain MRI showed (Case 1) the presence of abnormal signal foci, hypointense on T1, hyperintense on T2 and intermediate intensity FLAIR-weighted images involving the cranioventral part of the right nasal and ethmoid turbinates, extending through the cribriform plate to the frontal, parietal and temporal cerebral lobes and causing right-sided midline shift, compression of the right lateral ventricle and oedema. Cerebral lesions were ill-defined and involved mainly the white matter and basal nuclei. Contrast medium was not administered. These findings were interpreted as a primary nasal tumour with secondary cerebral invasion. During hospitalization this dog presented severe dyspnea, orthopnea, seizures and finally died. Euthanasia was carried out in Case 2, at the owner’s request and without further diagnostic investigation, because of poor prognosis. 
Necropsy in Case 1 revealed occlusion of the right nasal cavity by a greyish solid mass, which infiltrated the ipsilateral ethmoidal and sphenoid bone, compressing the hypophysis and the optical chiasm and extending diffusely in the right frontal, parietal and temporal lobes. The histopathological diagnosis was transitional carcinoma. In Case 2, a neoplastic mass was found in the left nasal cavity, infiltrating the ethmoid bone and extending intracranially, with multiple solid nodules detected in both frontal cerebral lobes. Histopathological examination classified this tumour as an adenocarcinoma.
Nasal tumours with intracranial metastases usually manifest a variety of upper respiratory tract clinical signs prior to the appearance of neurological dysfunction. Nevertheless, the cases described here suggest that acute cerebral dysfunction may be their sole clinical manifestation and should be considered in the differential diagnosis of dogs with intracranial disorders.



  • Υποφυσιακή μορφή υπερφλοιεπινεφριδισμού σε σκύλο με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα
Pituitary dependent hyperadrenocorticism (Cushing's syndrome) in a dog with hepatocellular carcinoma.

Σινάνης Θ., Τσαούση Π., Πανόπουλος Ι., Πολυζοπούλου Ζ., Σούμπασης Ν.,   Παπαϊωάννου Ν.

12o Πανελλήνιο Κτηνιατρικό Συνέδριο, Αθήνα Hilton, απρίλιος 2012



         Αρσενικός σκύλος 14 ετών, φυλής Poodle μιγάς, προσκομίστηκε στην Κλινική Ζώων Συντροφιάς (Μονάδα Παθολογίας) διότι εμφάνιζε γενικευμένες κινητικές επιληπτικές κρίσεις βαριάς μορφής από 7 ημέρου. Σύμφωνα με τον ιδιοκτήτη, τον τελευταίο μήνα παρατηρήθηκε επίσης διόγκωση της κοιλιάς και πολυουρία -πολυδιψία. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκαν συμμετρική υποτρίχωση-αλωπεκία στον κορμό, λέπτυνση του δέρματος,  αποφολίδωση και εύκολη απόσπαση του τριχώματος, αμφοτερόπλευρο οφθαλμικό έκκριμα και διατεταμένα κοιλιακά τοιχώματα. Οι αιματολογικές και βιοχημικές εξετάσεις αποκάλυψαν ουδετεροφιλία, εωσινοφιλία, λεμφοπενία, θρομβοκυττάρωση, υπερχολοστερολαιμία και αύξηση της δραστηριότητας της ALP και ALT. Κατά την ακτινολογική διερεύνηση του θώρακα και της κοιλίας διαπιστώθηκαν βρογχικού τύπου αλλοιώσεις στα οπίσθια πνευμονικά πεδία και ηπατομεγαλία. Στην υπερηχοτομογραφική εξέταση της κοιλίας διαπιστώθηκαν αυξημένες διαστάσεις των επινεφριδίων αμφοτερόπλευρα, με μέγιστη διάμετρο αριστερού και δεξιού 9 και 11 mm αντίστοιχα. Πολλαπλά υποηχωγενή οζίδια με σαφή όρια απεικονίστηκαν στο ήπαρ, καθώς και χωροκατακτητική μάζα
με μικτή ηχωγένεια και έντονη αγγείωση στην περιοχή της πρόσθιας κοιλίας. Οι αυξημένες διαστάσεις της μάζας καθιστούσαν δύσκολη τη συσχέτισή της με κάποιο ενδοκοιλιακό όργανο. Ωστόσο με την αξονική τομογραφία κοιλίας διαπιστώθηκε η σαφής εντόπιση της μάζας στο ήπαρ καθώς και η παρουσία πολλαπλών οζιδίων μικτής πυκνότητας σε αυτό.
Επιπλέον η μελέτη των διαστάσεων των επινεφριδίων επιβεβαίωσε τα ευρήματα της υπερηχοτομογραφικής εξέτασης. Η αξονική τομογραφία εγκεφάλου πριν και μετά την ενδοφλέβια έγχυση σκιαγραφικής ουσίας αποκάλυψε δύο εστιακές, με σαφή όρια, υπέρπυκνες αλλοιώσεις στο πρόσθιο αριστερό εγκεφαλικό ημισφαίριο και την υπόφυση. Οι διαστάσεις της τελευταίας, μετά την έγχυση σκιαγραφικού μέσου, βρέθηκαν σαφώς αυξημένες με διάμετρο mm και με ομοιογενή αύξηση της πυκνότητάς της. Τα αποτελέσματα των δυναμικών ορμονολογικών δοκιμών ήταν συμβατά με την υποφυσιακή μορφή υπερφλοιοεπινεφριδισμού. Μετά από απόφαση των ιδιοκτητών, λόγω της κακής πρόγνωσης, διενεργήθηκε ευθανασία. 

                     Κατά τη νεκροτομή-νεκροψία διαπιστώθηκαν  πολυάριθμες νεοπλασματικές αλλοιώσεις στο ήπαρ καθώς και όγκος στην υπόφυση. Κατά την ιστοπαθολογική εξέταση ιστοτεμαχίων από τον εγκέφαλο, το ήπαρ και τα επινεφρίδια διαπιστώθηκαν η παρουσία αδενώματος στην υπόφυση, αιματώματος στο βρεγματικό λοβό του εγκεφάλου και ηπατοκυτταρικού καρκινώματος. Επιπρόσθετα, διαπιστώθηκε αμφοτερόπλευρη υπερπλασία των επινεφριδίων.
                 Ο υπερφλοιοεπινεφριδισμός εμφανίζεται συχνότερα σε υπερήλικους σκύλους, γεγονός που εξηγεί πολλές φορές τη συνύπαρξη και άλλων παθολογικών καταστάσεων. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι πλημμελείς διαγνωστικοί χειρισμοί μπορεί να επιφέρουν σύγχυση και να οδηγήσουν σε άστοχη θεραπευτική προσέγγιση. Η εφαρμογή των σύγχρονων απεικονιστικών μεθόδων στην καθημερινή κλινική πράξη δίνει τη δυνατότητα μιας πιο ολοκληρωμένης διερεύνησης των περιστατικών αυτών.